Balansverslag

Alle boeken die ik heb gelezen voor mijn lijst spraken mij aan. De een misschien wat meer dan de ander, en ik denk dat dat vooral kwam door het taalgebruik en op de manier hoe de schrijver zijn verhaal had opgeschreven. Maar als ik nu moet gaan nadenken over welk boek mij in het bijzonder aansprak en waarom, dan denk ik dat dat wel meerdere boeken zijn. Zo vond ik passievrucht een heel mooi boek, omdat het eind van het boek als een klap in je gezicht kwam. Nadat ik passievrucht had gelezen, dacht ik echt wow, hoe kon ik nou niet weten dat de vader van Armin het met de vrouw van Armin had gedaan. En ik ben er echt over na gaan denken of er nou wel aanwijzingen stonden in het boek, en ja, natuurlijk stonden die er.

Maar het boek Noodlot van Louis Couperus vond ik ook een heel mooi verhaal. Hoewel er soms wel woorden in het oud-Nederlands stonden opgeschreven die ik niet kende, was het verhaal echt heel erg mooi geschreven en helemaal binnen een thema. 

En dan nog het boek Sofia, verhaal van een verboden liefde. Ik vond dit boek zo interessant en mooi, omdat ik mijzelf gewoon heel erg in de hoofdpersoon kon inleven. Ik weet namelijk hoe moeilijk het soms is om binnen verschillende culturen te  ‘’leven’’, thuis namelijk een aan der cultuur dan wanneer je buiten en met je vrienden bent.

De eerste literatuurlessen zijn voor mij erg belangrijk geweest, omdat ik toen eigenlijk voor het eerst over echt literatuur zou horen. En ik denk dat als ik niet hierbij aanwezig was of niet had opgelet dat ik dan een heel ander beeld had gekregen van literatuur. Maar doordat ik de eerste literatuurlessen heel erg interessant vond, wilde ik eigenlijk steeds meer weten. En de verschillende stromingen binnen literatuur vond ik zo allemaal op een andere manier interessant.

Het boek Max Havelaar, Multatuli heeft een klein beetje weerstand opgeroepen bij mij toen ik het boek ging lezen, en dat kwam vooral door de manier van schrijven en de taalkeuze van de schrijver. Voor de rest heb ik mijn boeken met plezier gelezen.

Ik ben zeker op een veel volwassener manier naar literatuur gaan kijken. Als ik een verhaal lees, let ik nu veel meer op bij symbolen die vaak tegenkomen of als er iets een paar keer wordt gezegd of gedaan dan merk ik dat gelijk op. Ik merk bij mezelf ook dat ik na het lezen er echt over nadenk van wat ik er nou van vond en of dat ik wel eens was met beslissingen die de hoofdpersoon of andere personen hadden gemaakt.

Ik ben over het algemeen wel tevreden over mijn blog. Aan het begin van mijn blog wist ik nooit echt wat er van mij verwacht werd, dus vergeleken met die gedachte ben ik tevreden over mijn blog. De historische opdrachten vond ik soms wel wat minder, omdat je eigenlijk heel veel geschiedenis moest weten, wat dan niet van belang was voor je boek.

Later zal ik me nog steeds met literatuur bezighouden denk en hoop ik. Het lezen van boeken heb ik altijd al leuk gevonden en nu ik ook volwassener ben geworden, kan ik ook de diepere betekenissen van een boek begrijpen. Ook denk ik nog steeds dat boeken als een opvoedende functie kunnen dienen, en het is zonde om er niet gebruik van te maken.

 Mijn advies aan de literatuurdocenten is om al in de vierde klas duidelijk te zijn over mondelingen. Want ik moet eerlijk zeggen dat er veel onduidelijkheid over was. Er werd dan wel verteld dat er in de zesde klas een mondeling wordt afgenomen, maar er werd niet precies verteld wat er dan van ons verwacht werd. En nu in het zesde jaar aangekomen is mij alles pas helemaal duidelijk

Klas 6: leesverslag: De donkere kamer van Damokles

Algemene informatie:
Willem Frederik Hermans, De donkere kamer van Damokles
uitgegeven: 1958
335 pagina's

Samenvatting:
Het boek begint als Henri Osewoudt ongeveer 12 jaar is. Henri komt thuis uit school, zijn vader is vermoord. Dit heeft zijn moeder gedaan. Moeder moet naar een inrichting en Henri gaat naar familie. In een aantal bladzijden wordt Henri veel ouder. Hij komt in contact met ene heer Dorbeck. Die komt bij hem in de sigarenwinkel, die hij van z’n ouders heeft overgenomen en waar hij inmiddels met zijn vrouw en nicht Ria woont, samen met zijn moeder, die inmiddels 50 is.  Osewoudt moet voor Dorbeck een filmrolletje ontwikkelen. Dorbeck wil het pak van Osewoudt hebben, omdat hij niet langer in z’n uniform wil rondlopen. Anders moet ‘ie zich melden als krijgsgevangene. In opdracht van Dorbeck moet Osewoudt een paar mannen vermoorden. Hier gaat hij wel op in en gaat op ‘bezoek’ samen met nog iemand anders. Zijn vrouw en moeder worden meegenomen door de Duitsers, het blijkt later dat zij zich vrijwillig hebben aangegeven om van Osewoudt af te komen, Ria gaat er namelijk met Evert Turlings van door, de zoon van de buurman, een NSB’er.  Osewoudt komt bij ene Labare terecht, waar hij in een donkere kamer films moet gaan ontwikkelen. Dit lijkt zijn hele oorlogstaak te worden. Maar Dorbeck houdt hem bezig. Osewoudt moet Lagendaal vermoorden, een man die veel te veel mensen verlinkt heeft. Samen met een vrouw, vermomt als Jeugdstormleidster, liquideert hij Lagendaal, en neemt het zoontje mee. De echte jeugdstormleidster hebben ze onderweg ook vermoordt. Osewoudt komt op het politiebureau terecht, het ziekenhuis, wordt bevrijdt, komt op straat te staan, en wordt weer opgepakt. Dan zit hij ongeveer 6 tot 9 maanden in de gevangenis. Een politieman, Ebernuss, doet alsof hij helemaal niet meer voor de Gestapo is. Osewoudt gelooft hem in eerste instantie. Hij moet bij Moorlag een borreltje komen drinken, verder niets. Moorlag heeft als theologiestudent jaren bij hem op kamers gewoond. Samen met Ebernuss gaat Osewoudt naar Moorlag, waar hij mee moet komen naar de keuken waar Dorbeck is. Osewoudt moet Ebernuss  vergiftigen door poeder in z’n jenever te gooien. Osewoudt wordt inmiddels gezocht door de Duitsers, een foto afgebeeld, van Dorbeck, met zijn eigen gegevens er naast. Henri krijgt van Dorbeck een verpleegstersuniform, om zich te vermommen. Hij heeft in de tussentijd van Marianne een kind gekregen, maar dat is overleden. Henri lijkt zo op een vrouw omdat hij geen baardgroei heeft, dat hij samen met een dronken Duitse politieagent naar Voorschoten gaan om zijn vrouw te vermoorden. Krugener, de agent, is niet meer bij helder bewustzijn. Hij vermoordt Krugener ook, wat moet hij er anders mee doen? Osewoudt komt weer in de gevangenis, en wordt naar Engeland gestuurd, met nog een stel andere ‘misdadigers’. In Engeland wordt hij weer verhoord door een man, Osewoudt vertelt eerlijk hoe zijn gebeurtenissen allemaal zijn verlopen. Het is inmiddels al juni 1945 geweest, Nederland is al lang bevrijdt maar voor Osewoudt is de oorlog nog lang niet afgelopen. Hij wordt al heel lang door bijna heel Europa gezocht, er wordt gezegd dat hij honderden mensen heeft vermoord. Dorbeck heeft hier zeker iets mee te maken. Terug in Nederland begint de zoektocht naar Dorbeck. Osewoudt kan het uniform van Dorbeck opgraven uit zijn achtertuin, als bewijs dat Dorbeck wel bestaat. De tandarts van de familie Jagtman meldt zich, er wordt gedacht dat Dorbeck in het echt Egbert Jagtman heette. Er is in een massagraf een lijk gevonden dat wel wat van de foto van Dorbeck wegheeft en als de tandarts het lijk wil onderzoeken blijkt dat het geen gebit meer heeft. Osewoudt komt in het ziekenhuis terecht, niet ziek, maar in het ziekenhuis is hij veilig. Zijn fototoestel wordt weergevonden, maar de foto die het belangrijkst is ontbreekt, de andere foto’s staan er wel gewoon op. De foto waar het om gaat, is een foto waar Dorbeck en Osewoudt samen opstaan, gefotografeerd in de spiegel. Het bewijs dat Dorbeck echt bestaan heeft. Uit woede loopt Osewoudt weg uit het ziekenhuis. Er komt net een turfschip het kanaal doorvaren. Vanaf het schip wordt met een stengun een salvo van schoten afgevuurd. Osewoudt sterft in de armen van de pater.

Verwachtingen:
Dit boek ben ik gaan lezen, nadat mijn school mij dit boek aanraadde. Mijn verwachtingen waren erg hoog aangezien ik vaak heb gehoord dat de boeken van Hermans erg goed zijn.

Motieven en Thema:

Het thema in dit boek is voor mij handelen zonder doel.

Motieven: - foto's
                - fantasie en werkelijkheid

Beoorderling:
Ik vind de taalgebruik van Herman wel interessant, het zijn meestal wel korte zinnen en niet moeilijk. Maar het is ook wel ingewikkeld, want elke keer als je iets opnieuw leest, merk je weer iets anders op. Herman maakt veel gebruik van spanningsopbouw, wat ik persoonlijk erg leuk vind.

Tijd:
Het verhaal speelt zich af in een periode van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal is chronologisch verteld, maar er zitten soms wel flashbacks tussen van een paar weken geleden.

Verhaalperspectief:
Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller.


Eindoordeel:
Het boek was niet zoals ik had verwacht, maar het was daardoor niet een vervelend boek om te lezen. Ik had een iets luchtiger verhaal verwacht, maar Hermans heeft een boek geschreven met best wel wat diepere betekenissen in het boek. Ik vond het een leuk boek om te lezen, ondanks dat er soms oud-Nederlandse woorden werden gebruikt.

Klas 5: Leesgroep

Leesgroep bij het boek Grip van Stephan Enter

We waren allemaal best positief over het boek. In het verhaal gaat het over gebeurtenissen die je kunt zien als een diepere betekenis over keuzes in het leven. Dit maakte het verhaal veel interessanter dan het leek. Samen hebben we een aantal gebeurtenissen kunnen koppelen aan vroegere keuzes in het leven voor Paul, Vincent en Martin. Het verhaal bleek uiteindelijk interessanter dan we hadden verwacht.

De titel ‘Grip’ staat voor de grip in het leven. Over de keuzes die je in het leven moet maken en hierdoor de ‘grip’ over je eigen leven bepaalt. Maar natuurlijk past de titel ook goed bij het boek omdat het alpinisten waren. We vinden de titel erg sterk omdat je verwacht dat de titel letterlijk wordt bedoeld, maar aan het eind van het verhaal begrijp je dat dit ook figuurlijk wordt bedoeld.

Over Lotte Greve krijgen we niet heel veel te weten in het verhaal. Althans, ze is geen verteller in het boek. Toch gaat een groot deel in het boek over haar, omdat de keuzes van de mannen en daarbij de grip op hun leven ook betrekking op haar hebben. Eerst bekent ze haar liefde aan Vincent, die haar afwijst. Aangezien Lotte een fel personage is, wordt ze boos en zegt ze dat ze met de eerste de beste man zal trouwen. Dit wordt dan Martin. Wij denken dat het huwelijk tussen Martin en Lotte daarom niet liefdevol is. Deze keuze heeft ook nog te maken met haar val in een bergspleet, waar Paul haar redt. Lotte laat Paul beloven dat het een ongeluk was geweest, hierdoor weet je als lezer dat het geen ongeluk was en daarom denken wij dat het misschien wel een zelfmoordpoging was. Dit is een open plek, je krijgt het verder niet te weten in het boek.

Vincent Voogd is de ‘vrije’ persoon. Hij wees Lotte af omdat hij wist dat hij niet gebonden kon zijn aan een huwelijk. Het valt op in het verhaal dat Vincent zichzelf niet zo hoog heeft zitten, aangezien hij de tijd in Japan helemaal niet leuk vond terwijl Paul en Martin juist om het ‘vrije’ leventje van Martin en daarbij zijn tijd in Japan zo tegen hem op keken.

Martin Greve komt uit een ander milieu dan de andere drie klimmers. Martin hoort er ook niet helemaal bij. Martin doet wel zijn best in de maatschappij en hij woont nu samen met Lotte en ze hebben een dochter Fiona.

Paul van Woerden heeft eigenlijk het minst te maken met de keuze over Lotte. Er wordt niet veel bekend gemaakt over zijn relaties. Zijn familie is een rijke familie en hij beheert een trustfonds. Hij kijkt wel op tegen Vincent. Paul en Vincent kijken beide neer op Martin, maar tegelijkertijd kijk Paul wel weer op tegen Vincent.

Het verhaal speelt zich het meest af in Wales. De herinneringen van twintig jaar geleden speelden zich echter af op Lofoten.

We konden verschillende thema’s uit het boek halen. Als allereerste gaat het over geluk/ de keuzes in het leven naar geluk. Een goed voorbeeld hiervan is als Vincent de berg gaat beklimmen en niet vooruit kijkt. Dit kun je koppelen aan de afwijzing tegenover Lotte. Was het wel de juiste keuze ? Ook vinden we vriendschap één van de belangrijkste motieven omdat elk persoon de vriendschap anders bekijkt.

We vinden het een goed boek omdat gebeurtenissen op die dag worden gekoppeld aan de herinneringen van twintig jaar geleden. Wat we minder aan het boek vinden is dat we meer van Lotte hadden willen horen, maar aan de andere kant is deze gebrekkige informatie misschien juist wel de open plek in het boek die het spannend maakt.

Het proces van discussie verliep in mijn ogen erg goed. Tijdens de discussie kon iedereen haar eigen mening vertellen zonder dat er iemand afgebroken werd tijdens haar verhaal. 

Persoonlijke conclusie

Over het algemeen hadden we allemaal dezelfde kijk op onze boeken, en als iemand dan net iets anders zei dan dat ik in gedachten had, vroeg ik ernaar hoe zij dan op die mening kwam. En eigenlijk kon ik mezelf dan ook inleven in de meningen die de ander zei. En zo heb ik geleerd dat iedereen een eigen mening kan vormen en iedereen een verhaal anders kan interpreteren en dat dat heel erg gebaseerd is op eigen normen en waarden. En hoewel meningen anders kunnen zijn ze zijn nooit fout.

Het boek die wij gelezen hadden, had niveau 4. Ik kon hier goed mee overweg, ik vond het erg leuk om te lezen en niet moeilijk. En de volgende keer wil ik er misschien een stapje bovenop zetten en niveau 5 gaan lezen. En hoewel ik vind dat Stephan Enter mooie boeken schrijft, wil ik toch het liefst een boek van een ander schrijver lezen. Dit wil ik, omdat ik denk dat het interessant en goed is om boeken van verschillende schrijvers te lezen.

Klas 6: Leesverslag: De kleine Johannes

Algemene informatie
Frederik van Eeden, De kleine Johannes
Amsterdam, 1887
151 pagina's
Genre: autobiografisch verhaal in sprookjesvorm

Samenvatting
Johannes woont in een oud huis met een grote tuin. Als hij gaat wandelen met zijn vader stelt hij veel vragen over het leven. Thuis bidt Johannes vaak om een wonder, hij weet dat het er ooit van zal komen. Als Johannes met zijn hond Presto in een boot op de vijver drijft ziet hij een grote blauwe libel die als hij beter kijkt verandert in een elf. De elf is Windenkind. Hij wil de vriend van Johannes worden, maar nooit mag hij zijn naam aan de mensen vertellen. Door een kus van Windekind wordt Johannes net zo groot als hem. Windekind laat Johannes allerlei wonderen van de natuur zien. Ze gaan naar de krekels en naar de konijnen. Van de elfenkoning Oberon krijgt Johannes een gouden sleuteltje die op een kistje met schatten past. Johannes valt in slaap en wordt weer groot. De volgende dag gaat Presto de hond op zoek naar zijn baasje, deze vindt hem op een heuvel slapend. Johannes denkt dat hij gedroomd heeft maar ziet dan het sleuteltje in zijn hand. Na drie weken wil Johannes Windekind zien en een duif geeft hem een veertje waardoor hij kan vliegen. De duiven brengen hem weer naar Windekind. Nu gaan ze samen naar de mieren die zichzelf Vredemieren noemen. Eigenlijk zijn alle mieren roof- en moordzuchtig. Doordat Windekind vertelt over de verschrikkelijke mensen wil Johannes bij Windekind blijven. Johannes gaat met Windekind naar de kabouters. Wistik is de wijste kabouter hij beheert van alle dieren de “waarheidsboekjes”. Johannes vraagt hem of er een boekje is waar de echte waarheid in staat. Johannes wil het boekje gaan zoeken, Windekind raadt het hem af. Windekind vertelt dat Wistik al veel mensen naar het boekje heeft laten zoeken en dat geen een het gevonden heeft. Johannes wil niet luisteren en het toch gaan zoeken, Windekind verlaat hem dan. Johannes dwaalt verdrietig door het bos. Hij komt uiteindelijk bij een aardige tuinman, daar mag hij blijven gedurende de winter. De tuinman verteld hem uit de Bijbel, maar volgens Johannes kan die niet het “ware boekje” zijn. Als het lente wordt ontmoet Johannes een blond meisje. Ze heet Robinetta en wordt altijd gevolgd door een roodborstje. Robinetta denkt te weten waar het boekje van Johannes is. Robinetta’s vader laat hem de Bijbel zien, maar Johannes is teleurgesteld en zegt dat het niet het ware boekje is. Dan wordt Robinetta’s vader boos en hij mag Robinetta nooit meer zien. Johannes loopt weg en komt Pluizer tegen. Pluizer zegt dat Windekind niet bestaat en alleen de mensen echt zijn. Johannes blijft bij Pluizer. Bij Pluizer ontmoet Johannes Hein, de dood. Pluizer brengt Johannes in de leer bij dokter Cijfer. Dokter Cijfer wil Johannes wel helpen met het boekje maar dan moet hij niet klein en teerhartig zijn. Johannes ziet de armoede en ellende van het mensenbestaan. Samen met Pluizer gaat hij naar een dansfeest, daar laat Pluizer de ijdelheid en verveling zien achter de feestende mensen. Dan geeft Pluizer een rondleiding in het kerkhof, deze vind een halve eeuw later plaats. Een worm gaat hen voor door allemaal graven. Ze eindigen bij het graf van Johannes daar valt hij flauw. De volgende ochtend gaat Johannes naar dokter Cijfer en begint met leren. Dokter Cijfer laat niet toe dan Johannes ook maar iets bewonderd, dat is ondoelmatig vindt hij. Johannes begint steeds minder naar Windekind en Robinetta te verlangen. Johannes voelt zich helemaal hulpeloos. Pluizer zegt dat Johannes het sleuteltje moet vergeten en net zo moet worden als dokter Cijfer. Als het weer voorjaar wordt verlangt Johannes naar de duinen bij zijn huis. Hij gaat naar de duinen als zijn vader op sterven ligt. Als zijn vader overleden is en Pluizer hem wil opensnijden voor onderzoek komt Johannes voor het eerst in verzet. Hij wordt kwaad en Pluizer verdwijnt. Bij het sterfbed zit Hein, die prijst hem voor het verzet. Johannes is helemaal alleen en wil met Hein mee, maar het is nog niet zijn tijd. Johannes hield van mensen terwijl hij het zelf niet wist. Buiten ziet Johannes Windekind met het sleuteltje, hij rent hem achterna. Op het strand aangekomen ziet Johannes Windekind met Hein in een boot zitten, van de andere kant komt een mens aangelopen. De mens geeft hem de kans te kiezen tussen, de boot die naar het Grote Licht gaat of om met hem mee te gaan naar de mensheid. Johannes pakt de mens bij de hand en gaat met hem mee. 

Verwachtingen
Toen mij dat boek werd aangeraden, vroeg ik mij af of het niet te sprookjesachtig zou zijn. Ik hou daar namelijk niet zoveel van. Ik betwijfelde het maar of ik het boek wel interessant zou vinden om het helemaal uit te lezen. Maar ik had er eigenlijk nog geen negatieve meningen over gehoord dus het was niet zo dat ik geen verwachtingen had. Maar ik had niet al te hoge verwachtingen.

Motieven en Thema
Het thema voor mij in dit boek is ontwikkeling, het geestelijk opgroeien van een kleine jongen naar een volwassen man.

motieven in dit boek zijn:
- geluk
- dood
- kindertijd
- pubertijd
- gouden sleuteltje


Beoordeling
Frederik van Eeden gebruikt soms wat lange zinnen, echter is het boek wel goed te lezen. Soms komen er oud-Nederlandse woorden in voor, wat het tekst een beetje oubollig maakt, maar het is zeker niet een moeilijk boek. Je leest vooral veel dialogen in het boek.

Ruimte
Het verhaal speelt zich grotendeels af in het insectenrijk, maar ook in Johannes kamer en in de stad. In het verhaal speelt het ruimte eigenlijk een grote rol. Want aan het begin is Johannes in het zogenaamd Paradijs en wanneer Johannes een volwassen man is geworden, bevindt hij zich in de duinen en dit kan gezien worden als een soort gevangenis.

Tijd
Het verhaal is niet chronologisch. 

Eindoordeel
Het boek vond ik leuker dan verwacht. Dat maakte het lezen van het boek een stuk interessanter. Ik denk dat ik het boek ook vooral erg leuk vond, omdat het verhaal een diepere betekenis bevatte waarbij ik aan het begin helemaal niet bij stil stond. Ja, dit boek is zeker een aanrader als je van een beetje fantasie houdt, maar ook als je van boeken houdt wat je aan het denken zal laten zetten.

Klas 6: Stromingsboek

Algemene informatie:
Louis Couperus, Noodlot
Amsterdam, 1890
158 pagina's
Psychologische roman

Samenvatting 
Frank komt op een koude avond thuis en ziet een tengere man voor hem komen die zich voorstelt als Robert van Maeren. Frank herkent hem als een oude vriend uit zijn jeugd in Nederland, het was Bertie! De man vraagt met bevende stem of hij die nacht bij Frank kan blijven. Als ze binnen zijn verteld Bertie over zijn zwervers leven in Amerika en hoe hij alles heeft verloren. Frank is een goed mens en houdt van Berties zachte fluweel karakter en beloofd dat hij net zolang bij hem mag blijven tot hij een betere betrekking heeft gevonden. Bertie blijft maanden bij Frank die van zijn aanwezigheid geniet. Bertie heeft zich helemaal opgedost met Franks spullen. Hij begeeft zich onder Franks gezelschap. Hij is hem eeuwig dankbaar.
Dan gaan ze op vakantie naar Noorwegen. Daar ontmoeten Frank en Bertie de oude heer Archibald met zijn dochter Eve. Frank maakt veel wandelingen met Eve. Hij houdt van haar lichte gemoed en haar eigen mening over alles. Ze gaan ieder weer terug naar huis.
Terug in Londen gaat Frank op bezoek bij Eve en Sir Archibald. Frank is verliefd geworden op Eve. Bertie vindt het verschrikkelijk omdat hij weet dat als ze gaan trouwen hij niet meer van Franks weelde kan genieten en zelf weer moet gaan ploeteren. Hij probeert met zijn katachtige fluweel karakter heel stilletjes en heel overwogen twijfeling in Eve te scheppen. Als zij een keer met zijn drieën uit gaan tikt Bertie een oude vriendin op de schouder en zegt daar is Frank. Ze zegt dan hè Frank oude schat van me. Eve schrikt en haar twijfel of Frank echt van haar houdt groeit. Bertie speelt zijn listig spel en het noodlot hielp. Eve vraagt aan Frank of er een ander in het spel is. Frank vertelt haar dat het niet zo is. Toch brengt Bertie nog meer twijfel. Eve vraagt haar vader of hij met Frank wil gaan praten. Maar hij vindt het allemaal onzin. Dus moet Eve het zelf vragen. Frank raakt buiten zich zelf en gooit haar van zich af op een bank. Eve gaat weg. Frank heeft veel leed en schrijft een spijtbrief maar krijgt van de 3 brieven geen weer woord omdat Bertie de brieven aan Eve onderschep had. Bertie zegt dat ze maar weg uit Londen (van Eve) moeten gaan en gaan zwerven.
Ze komen in Holland waar Bertie Eve op het strand ziet. Zijn hersens willen weer nieuwe katachtige bedreigingen bedenken. Maar hij denkt het moet het noodlot zijn dat ze elkaar zullen ontmoeten. Een dag later ontmoetten Frank en Eve elkaar. Ze geven elkaar vergiffenis. Frank komt er dan achter dat de brieven nooit zijn aangekomen. De knecht die omgekocht was door Bertie vertelt alles. Frank gaat woedend naar Bertie toe. Bertie weent bitter en vraagt vergiffenis en verteld waarom hij alles gedaan heeft. Maar Frank luistert niet. Bertie voelt een minachting in zijn borst omhoog komen en zegt dat Frank blij moet zijn. Frank barst van woede en springt boven op de tengere Bertie. Hij slaat en schop hem en weet niet wat hij doet. Dan komt Eve binnen en haalt ze uit elkaar. Frank geeft Bertie een schop om op te staan maar hij is dood!
Na Franks gevangenisstraf zoeken Eve en Frank elkaar elke zondag op. Eve wil Frank opvrolijken maar er komt steeds een grotere deken van leed over hen heen. De schim van Bertie, met zijn violet bloedende wanhoopsmasker glijdt over hen heen. Dan zegt Frank dat hij Eve haar ja woord wil teruggeven omdat hij niet wil dat hij haar ongelukkig maakt. Ze wordt panisch van angst en drukt hem tegen zich aan en voelt iets in zijn borst zakje. Een flesje. Ze pak het snel eruit. Zij weet dat het vergif is en smijt het op de grond. Ze zegt dat ze alleen gelukkig met hem kan zijn, maar dat ze zo diep ongelukkig wordt door de sluier die Bertie over hen heen heeft gegooid. Dan zegt Frank dat Bertie gelijk had dat Bertie zich door het noodlot liet leiden. Hij had gelijk, hij had geen wil en Frank ook niet toen hij hem vermoorde. Toen zei Eve zullen we samen in elkaars armen sterven? Eve kijkt spijtig naar het flesje en ziet dat het gebarsten is en niet kapot. Het is het noodlot. Ze neemt snel de helft in en geeft het aan Frank. Hij schreeuwt nee maar het was te laat. Hij neemt nu de andere helft. Terwijl de regen tegen de ramen klettert sterven de twee mensen. Voetstappen naderen de deur en een knorrige stem roept twee maal Eve. Zijn hand draait de deur open.

Verwerkingsvragen
De uitgangspunten van het naturalisme zijn:
- De mens is onvrij, alles wordt bepaald door erfelijkheid, opvoeding en milieu. (Oftewel het determinisme.)
- Alles zo veel mogelijk realistisch weer te geven
- De mens is overgeleverd aan krachten die sterker zijn dan hijzelf (bv. fatalisme: noodlot waaraan met niet kan ontkomen).

In Noodlot staan de hierboven genoemde kenmerken centraal, vooral het fatalisme. Aan de hand van situaties uit de tekst, fragmenten uit de tekst, voorbeelden uit de tekst en citaten zal ik aantonen dat het boek Noodlot tot het naturalisme behoort.

Hier lees je een stukje waaruit je het begrip determinisme kunt afleiden. Bertie is hier zogenaamd onschuldig, omdat het Lot wilde dat hij zo was. Hij is zo geboren, er kan niks aan veranderd worden.
Citaat blz. 75: ‘Het was alles werk der omstandigheden, dacht hij; een mens kon dat alles niet gedaan hebben uit vrije wil…(..) Dat was, omdat het Lot het zo wilde en hem bevooroordeelde; hijzelf was er onschuldig aan…’

Wanneer Bertie Eve en Frank uit elkaar drijft, geeft hij de schuld hiervan aan het noodlot in plaats van zichzelf de schuld te geven. Hiermee wilt de schrijver, Louis Couperus, aangeven dat men geen vrije wil heeft.

Hieronder lees je een citaat waarin de schrijver weer aangeeft dat het alleen de schuld van het noodlot is.
“Maar…was het waarlijk de schuld van Frank, dat hij Eve niet vergeten kon? Neen, neen, dat was alleen de schuld van het Noodlot; niemand had enige schuld aan wat dan ook; alles was de schuld van het Noodlot…” (blz. 96)

Een van de andere punten van het naturalisme is dus dat alles zo veel mogelijk realistisch wordt weergegeven. En Louis Couperus heeft dit punt in het boek verwerkt door een neutrale, alwetende, objectieve verteller te gebruiken. Daarnaast wordt in het boek niet alleen gebeurtenissen verteld, maar ook de gedachtes van de personages worden uitvoerig beschreven.

Klas 5: Leesverslag: De Passievrucht

Algemene informatie:

Karel Glastra van Loon, De Passievrucht
Amsterdam, 1999, 52^e druk (2012)
240 pagina’s
Psychologische roman

Samenvatting
Armin Minderhout en zijn vriendin Ellen hebben een vruchtbaarheidstest laten doen omdat Ellen zwanger wil worden maar dat niet lukt. Uit deze test komt een schokkende uitslag; Armin blijkt onvruchtbaar te zijn, altijd al. Hij heeft namelijk het syndroom van Klinefelter. Dit op zich is al een schokkende ontdekking, maar wat het nog emotioneler maakt is dat Armin dacht dat hij een zoon had.

Armin kwam Monika voor het eerst tegen in de tram in Amsterdam. Hij was zo brutaal te vragen of hij met haar mee mocht winkelen en zij zei ja. Het klikte en al snel hadden ze een relatie. Samen kregen ze een zoon: Bo. Wanneer Bo drie jaar is overlijdt Monika plotseling aan een hersenvliesontsteking.
Na de ontdekking dat Bo zijn zoon niet kan zijn, besluit Armin op zoek te gaan naar de vader van Bo, de ‘dader’. De eerste verdachte die hij bezoekt is Robbert Hubeek, een ex van Monika. Deze blijkt echter niet te weten dat Monika al tien jaar dood is en valt dus af.
Daarna gaat Armin langs bij de huisarts van Monika om hem op de man af te vragen of hij een seksuele relatie had met Monika. De huisarts ontkent dit en de twee raken in een heftige discussie. Armin verlaat woedend de kamer maar is er wel van overtuigd dat de huisarts geen seks heeft gehad met Monika.
Als laatst bezoekt hij Niko Neerinckx, een oud-collega van Monika. Met een smoes weet hij zich binnen te praten bij de vrouw van Niko en raakt met haar aan de praat. Hij komt onder andere te weten dat de zoon van Niko en zijn vrouw ook Bo heet en wanneer de vrouw hem foto’s laat zien van haar kinderen ziet hij een foto van Monika in het foto-album. Armin is er van overtuigd dat Niko de vader van zijn Bo is en wil hem daarmee confronteren. Ellen, zijn huidige vriendin, weet hem te overtuigen dit niet te doen.
Na de dood van Monika raakt Armin in een depressie en grijpt naar de drank. Voordien werkte hij als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij, maar zijn werkgever stuurde hem naar huis om de dood van Monika te verwerken. Hij zorgt alleen voor Bo en neemt hem vaak mee naar kroeg. Hij zwerft ’s nachts door de straten van Amsterdam met Bo op zijn rug.
In deze periode ziet Armin weinig mensen, behalve de mensen in de kroeg. En behalve Ellen. Ellen was de beste vriendin van Monika en inmiddels ook een goede vriendin van Armin. Af en toe belt Ellen Armin om te vragen hoe het met hem gaat. Er hangt een spanning tussen de twee die te wijten is aan de vrijpartij vlak na de begrafenis van Monika. Dit is niet de enige keer dat Armin en Ellen het bed hebben gedeeld; samen met Monika hebben ze een keer een trio gehad, nog voor de geboorte van Bo. Daarnaast is Armin vreemdgegaan met Ellen, tijdens de zwangerschap van Monika.
Armin en Ellen hebben veel steun bij elkaar groeien steeds meer naar elkaar toe. Ze krijgen een relatie en voeden samen Bo op.
Niet lang na de ontdekking dat Bo zijn zoon niet is, overlijdt de vader van Armin. Armin raakt hierdoor nog meer in de war en gefrustreerd en dit leidt tot geruzie met Ellen. Armin besluit samen met Bo een weekendje naar Ameland te gaan. Ze vissen samen en trekken de natuur in. Het lijkt hen beiden goed te doen. Bo ontmoet een meisje op Ameland en belandt uiteindelijk met haar in bed. Armin raakt hierdoor erg in de war en slaat aan het drinken. Dit loopt er uit de hand en eindigt in een ruzie waarin Armin schreeuwt dat Bo zijn zoon niet is.
Eenmaal weer thuis ontloopt Armin Bo en Ellen. Hij gaat naar het huis van zijn vader om op te ruimen. Hier stuit hij op een briefje van de hand van Monika, gericht aan zijn vader. ‘Ik ben zwanger. M.’ Armin beseft meteen wat dit betekent. Wanneer hij weer thuis komt blijkt Bo een brief gekregen te hebben van Ellen, ook van de hand van Monika. Hierin legt ze Bo uit dat opa eigenlijk zijn vader is. Voor Armin en ook voor Bo begint een moeilijke periode om deze informatie te verwerken.

Verwachtingen:
Nadat mijn zus mij dit boek aanraadde en er zo positief over was, had ik wel erg hoge verwachtingen over dit boek. Ze had mij het eind niet verteld, waardoor ik het boek het liefst zo snel mogelijk in handen had om het helemaal uit te kunnen lezen en om erachter te komen wie nou de vader van Bo was. Ook heb ik gehoord dat het boek verfilmd was, waardoor ik eigenlijk wel bijna wist dat dit een zeer goed boek moest zijn, want anders zou het boek niet verfilmd worden.

motieven en thema:
De hoofdthema in dit boek is voor mij bedrog en wantrouwen, ook wel: geheim. Want eigenlijk speelt het verhaal zich af omdat Monika, Armin bedrogen heeft en zo heeft Armin, Monika ook bedrogen door met haar vriendin vreemd te gaan. En vervolgens als het blijkt dat Bo niet de zoon van Armin is, wantrouwt Armin bijna iedereen terwijl degene die met zijn vrouw in bed heeft gelegen zijn eigen vader was en daarvan had niemand het verwacht. Zo draait het verhaal in dit boek over geheimen die aan het eind van het verhaal onthuld worden.

Een belangrijk motief in dit verhaal vind ik het natuur, want Armin gaat vaak terug naar het natuur om weer rustig te worden. Het lijkt alsof de tijd daar altijd stilstaat.
Daarnaast is het motief vreemdgaan/seks hebben een veelvoorkomend geval. Aan het begin tot en met het eind gaat het hierover, uiteindelijk lees je ook dat Bo seks heeft. De basis van het verhaal gaat eigenlijk ook over de verhouding tussen Monika en de vader van Armin. 
En als laatste vind ik het motief vaderschap in dit boek passen, aangezien de vader van Armin, Armin bedriegt. En als Armin erachter komt dat Bo niet zijn zoon is, zegt hij ook dat hij een vreemde is voor hem. En uiteindelijk gaat het verhaal in het boek om de zoektocht van de vader van Bo.

Beoordeling:
Het boek is geschreven in de eerste persoon enkelvoud, het hele verhaal zie je als het ware uit de ogen van Armin. De verteller laat niet blijken dat hij weet hoe het verhaal eindigt, wat ervoor zorgt dat er een spanning is in het verhaal. Bij de flashbacks is er sprake van een achteraf vertellende 'Armin'. Over het algemeen heeft Karel Glastra van Loon redelijk korte zinnen geschreven en hij heeft geen moeilijke woorden gebruikt. 

Hieronder bevindt zich een citaat uit het boek, ter illustratie.
‘Kan het iemand bij De Kleine Wereld zijn geweest?’ vraag ik ’s avonds aan Ellen.
‘Natuurlijk niet.’ ‘Hoezo natuurlijk niet?’ ‘Wat werkte daar nou aan mannen.’‘Weet ik niet.’

Tijd
Het verhaal speelt zich in de tegenwoordige tijd af, maar samen met de flashbacks bestaat het verhaal in het geheel uit vijftien jaar. Je komt in het verhaal zo veel te weten: vanaf het moment dat Monika en Armin elkaar leren kennen, tot en met dat Bo een tiener is. Het verhaal wordt eigenlijk in grote lijn chronologisch verteld. 

Ruimte
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Amsterdam. Alle belangrijke personages wonen hier: Armin, Ellen, Bo en vroeger ook Monika. Ook speelt het verhaal voor een klein deel af in Ameland, op het station, in het café en in het huis van Niko, die in Haarlem woont.

Eindoordeel
Over het algemeen vond ik de passievrucht een leuk boek om te lezen. Hoewel ik sommige stukjes wel minder interessant vond, wilde ik toch door blijven lezen. Dus het boek trok wel mijn aandacht. Ik raad jullie dan ook aan om dit boek te gaan lezen, want na het lezen van dit boek zal je stilstaan voordat je iemand vertrouwt en kom je erachter hoe liefde je leven kan beïnvloeden.

Klas 5: Romantiek

Max Havelaar van Multatuli is representatief voor de Romantische literatuur.

Multatuli is een bekende Nederlandse schrijver, hij heeft verschillende boeken geschreven. Ik heb als stromingsboek  voor de Romantiek Max Havelaar van Multatuli gelezen. Het boek is heel erg interessant geschreven, het bestaat namelijk uit raamvertellingen met verschillende vertellers. Het boek gaat over Max Havelaar, waarbij Multatuli eigenlijk zichzelf bedoelt. Max Havelaar is in dit boek als assistent-resident in Nederlands Indië. Hij loopt tegen verschillende corrupte zaken aan, en hier probeert hij dan ook tegen te vechten.

Romantiek was eigenlijk een stroming in de westerse cultuur. Deze stroming vond zijn oorsprong eind 18^e eeuw en duurde voort tot en met het begin van het 19^e eeuw. Bij deze stroming stonden de volgende kenmerken centraal:

- Natuur

- Een gevoel van onvrede over de huidige maatschappij en kritiek hierop.

- Men zette het gevoel, de fantasie, de intuïtie centraal.

Aan de hand van deze kenmerken en met wat er in de boek staat zal ik uitleggen waarom Max Havelaar van Multatuli representatief is voor de Romantische literatuur.

Ten eerste komt het kenmerk natuur heel erg vaak voor in het verhaal. Het speelt een grote rol in het boek. Multatuli gebruikt soms wel een aantal bladzijden met het beschrijven van het Natuur. Dit natuur gaat dan vrijwel over het plek waar hij zich bevindt: Nederlands-Indië. Bladzijde 49 van het boek is hier een voorbeeld van.

Ten tweede komt het kenmerk: een gevoel van onvrede over de huidige maatschappij en kritiek hierop, al voor aan het begin van het  boek. Multatuli betekent namelijk: ‘’Ik heb veel geleden.’’ En de schrijver heeft dit boek geschreven omdat hij kritiek had, kritiek op de koloniale uitvoeringen van de Nederlandse ambtenaren in Nederlands Indië.  Daarnaast had hij ook kritiek op de kwalen op koffieplantages. En door een boek te schrijven met zijn kritiek erin kon hij eigenlijk zijn mening uiten en aan de rest van de wereld meegeven.

Als laatst komt het belangrijkste kenmerk gevoel ook heel erg terug in het boek. Max is namelijk in het boek een goede voorbeeld van een romantiek-personage. Hij is zeer emotioneel en fantasierijk. Hij denkt niet te veel na aan de gevolgen als hij een bepaalde handeling wilt uitvoeren.

Dit waren allemaal argumenten waarom de Max Havelaar van Multatuli representatief is voor de Romantische literatuur. Maar er zal vast wel mensen zijn die dat niet vinden, omdat er in het boek soms dingen te nauwkeurig worden weergegeven. En het verhaal wordt soms ook zo realistisch mogelijk weergegeven, zonder een beetje fantasie.

Ondanks dat deze andere kenmerken in het boek voorkomen, ben ik van mening dat Max Havelaar van Multatuli representatief is voor de Romantische literatuur.

In het boek wordt het natuur namelijk nauwkeurig beschreven, het gevoel van onvrede over de huidige maatschappij en kritiek hierop, staat centraal in het boek en het gevoel en fantasie speelt een grote rol bij Max Havelaar. Als je van een oud-Nederlands geschreven boek houdt, en de romantiek jou erg aantrekt dan is het boek Max Havelaar van Multatuli zeker een aanrader!

Bronnenlijst: 

- Boek Nederlandse literatuur                    
- Wikipedia                    
- Aantekeningen uit de lessen van meneer Kroon                    
- www.literatuurgeschiedenis.nl